Herstellerij "De Eenvoud"

Zowel mijn vrouw en ik vonden de rust die we zochten, een mooie omgeving om te wandelen en een schitterende reis ernaar toe. Helaas was de heenreis iets langer dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden in Montlucon afgesproken en van daaruit zijn we verder naar La Chaux gegaan. Mijn vrouw dacht dat het sneller was om de kortste route in te geven, maar dat raad ik een ieder af die met eigen auto daar heen rijd. Na een rotsachtig landweggetje waar de grip nauwelijks aanwezig was, kwamen we toch goed aan, dankjewel autootje, knap werk.

Wat voor mij een apart gevoel gaf op Herstellerij "De Eenvoud", was het gevoel alsof ik weer even terug was op Rustenburg, Zuid-Afrika. De sterrenhemel, de bergen, de zonsopgang en de natuur waar je een mee wordt. Het delen van ervaringen en de periode van Rustenburg met mede fellows, was weer een heerlijkheid. De openheid, het respect naar een ieder is daar heerlijk. Het was een totale andere belevenis van vakantie houden, dan 3 jaar geleden, mede daar Hans en Anita een schitterende tuin hebben, waar mijn vrouw en ik ons wel konden vermaken, zeker in de moestuin.

Kortom, het was hetgeen wat ik even nodig had, na alle onstuimige berichten van het afgelopen jaar.

De donderdag voordat we naar Frankrijk vertrokken, kreeg ik al een positief bericht mee, namelijk dat ik vanaf 6 Juli een stageplaats kreeg in de beveiliging en aansluitend in September een halfjaar contract.
Vanmorgen bij het ondertekenen van het stagecontract, kreeg ik te horen dat als het van beide kanten klikt en ik het werk leuk vind het contract al in Augustus komt, waardoor er voor mij weer een obstakel weg gehaald werd.

Hoe dan ook, hoelang iets ook mag duren, ik heb één ding geleerd.
Vanaf het moment dat ik uit Rustenburg naar huis keerde, was ik positief ingesteld, soms kwamen er wel negatieve gebeurtenissen aan, maar aan elke negatieve zijde zit een positieve zijde en die ben ik blijven zien. Deze positiviteit werd in Herstellerij "De Eenvoud" nog een keer groter.

Hans en Anita, dank jullie wel voor een onvergetelijke week.

En voor de mede fellows die pas of al langer in herstel zijn, kan ik alleen maar zeggen, zoals het in de LEF getiteld is, Herstellen als God in Frankrijk, ja met recht. Zo ook voor de naasten. Het is een plek om in je hart vast te houden.