Herstel loont!!!
Dat herstel loont, dat ondervind iedereen vroeg of laat, zolang je maar blijft geloven in jezelf en het vertrouwen blijft houden in de God van jou begrip.
Voordat ik erachter kwam dat er iets moest gebeuren met mijn verslaving, ben ik een lange weg gegaan.
2,5 Jaar geleden, geraakte ik in de ziektewet vanwege reumatische klachten. Dit was even een klap in het gezicht en alsof dat niet genoeg was, geloofde mijn toen huidige werkgever mijn niet en hoefde ik dus niet meer terug te komen. Ik was helaas werkzaam via het uitzendbureau, dus dan heb je geen poot om op te staan. Op dat moment raak je geisoleerd, je actieve verslaving krijgt steeds meer de overhand.
Toen besloot ik om niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar te gaan studeren. Mijn normale werkzaamheden kon ik niet meer uitvoeren, dus moest ik een andere kant uit. Ik koos de cursuussen counseling en coaching. In April 2012, haalde ik mijn diploma counseling. Ik besloot een thuispraktijk te doen en kreeg een proefpersoon. Daar begon mijn lange weg. Was intussen gestart met de cursus coaching. Tijdens de sessies die ik met de proefpersoon had zakte ik zelf steeds verder weg in mijn verslaving, het was alsof ik in een spiegel keek, wanneer ik die persoon aankeek. Ik ben toen in oktober gestopt. Ging wel verder met de cursus coaching, maar hier kwam ik niet ver mee. Bij hoofdstuk 6 bleef ik hangen. Ik moest terug naar het verleden en ja dan kom je dingen tegen die je het liefst nooit meer opgeroepen had. De verslaving nam steeds meer de overhand, ging meer drinken en probeerde via internet vrienden te worden met andere vrouwen, allemaal heel onschuldig, volgens mij. Echter naarmate de alcohol vloeide, naarmate de 'vriendschappelijke' gesprekken een andere wending kregen. Ik ben toen ook gestopt met de cursus. Nu had ik alleen nog maar de wijn en mijn pc voor internet, mijn vriendin werkte, dus zodra ik die had weg gebracht, ging ik richting de supermarkt, want mijn verslaving moets wel gevoed worden elke dag. Uiteindelijk op 14 januari 2012, na een flinke onrustige periode en het wegduwen van mijn huidige vriendin, besefte ik dat er echt iets moest gebeuren. Ik heb hulp ingeroepen en op 17 Januari zat ik in de Brijder te Hoofddorp, vanwaar ik op 25 Januari richting Afrika vloog.
Hier beland werd de putdeksel open getrokken. In de communitie groep heb ik toen mijn verleden gedeeld, iets wat ik nooit zou doen, maar ik wist dat het eruit moest, ik moest afrekenen met mijn verleden om door te kunnen gaan. Ik maakte kennis met de 12 Stappen, echter mijn engels was nooit goed, dus ja, wat moet ik met een foldertje ingebroken engels over Stap 1. Totdat ik in aanraking kwam met het werkboek van de NA. Weliswaar ook in het Engels, maar met een woordenboek kwam ik al een eind. Dat werkboek was wat ik nodig had om de Stappen te begrijpen. De Stappen werden geript en elk onderdeel werd helder en duidelijk uitgelegd. De vragen die daarbij hoorden waren hard, maar zeer intens. Dit was mijn ommekeer. Ik heb van de Stappen geleerd, dat je eruit moet halen wat erin zit om verder te kunnen leven. Het woord 'God', was het enigste knelpuntje nog, daar ik atheïst ben. Totdat iemand mij het woordje 'God"omschreef. Namelijk, Geef, ontvang en deel. Vanaf dat moment wist ik dat ik verder wilde met mijn leven en ook met mijn studie.
Nu bijna tien maanden later, ben ik nog steeds bezig met de Stappen. De Stappen zijn mijn Hogere Macht. Ik ben hier dan ook dagelijks, wekelijks mee bezig, zeker via deze site, omdat dit de enigste manier is om in herstel te blijven.
En herstel loont. Dagelijks vertaal ik de Just for Today en The Daily Reflections op de site, iets wat mij eraan blijft herrinneren dat ik verslaafd ben, maar ook dat ik verder kan met mijn leven, mijn leven een doel kan geven om andere (herstellende) verslaafden elke dag de vertalingen te mogen aanbieden. Sommige dingen gebeuren je gewoon, andere dingen moet je voor open staan. Ik ben de cursus coaching uiteindelijk opnieuw gestart en nu, 6 maanden later heb ik mijn diploma gehaald. Nu kan ik trots zijn op mezelf, er was geen blokkade van het verleden, dat had ik achter gelaten in Afrika met Stap 5. Was geen leuke ervaring, maar ja wel een verlossing.
Het enigste wat ik nog kan zeggen is, blijf geloven in jezelf en in een God van jou begrip. De toekomst heeft zoveel meer te bieden, als je je geest opensteld voor alles wat erom je heen gebeurd.