Mijn buurmeisje vroeg mij voor een studieopdracht de volgende vraag te beantwoorden.. Ik dacht: zet em hier ook ff neer ;)
Is verslaving een keuze?
Verslaafd zijn staat voor mij gelijk aan het woord 'verliezen'.
Alles wat je creëert, alles waar je trots op bent en alles waar je van houdt..
Stap voor stap, stukje bij beetje verlies je alles.
Soms gaat het een periode iets minder slecht met je, je gebruikt 2 maanden wat minder dan voorheen.
Per direct geloof je dan opnieuw dat je niet verslaafd bent, want je hebt het nu toch onder controle?!
Je verliest jezelf weer(logisch! een verslaafde kan NOOIT gebruiken), de trots van je familie en vrienden die je nog hebt hebt heb je weer verpest. Verpest door mij.
Ik ben weer mijn beloftes niet nagekomen, mijn oprechte beloftes zijn godverredomme weer veranderd in die kloteleugens! Ik meende het echt, maar niemand gelooft me nu meer...! Waarom verpest ik altijd alles?! Ik hou zoveel van de mensen om mij heen! Ik ben gewoon echt niks waard, wie doet nou zichzelf en andere mensen zoiets aan?!
Ik word gek van mezelf, van mijn gedrag! Fuck it, kutleven!
Alles had ik, alles is nu weg, alles kapot.. Het enige wat ik kan dat is gebruiken.
Niet omdat ik me dan beter voel, maar omdat ik dan minder voel...
Dat ik daarmee andere mensen pijn doe, dat doet mij pijn en de enige manier hoe ik daarmee om kan gaan is gebruiken.
Die troep maakt me kapot, ik weet dat het de reden is dat ik altijd alles kwijt raak, ook al zeg ik tegen de mensen om me heen dat ik het onder controle heb.
Ik weet dat ik door de drugs niks meer heb en niks meer ben.
Ondanks dat je dit weet is het vaak toch nog onmogelijk om te stoppen..
Vooral omdat het enige middel tegen verslaving is dat je absoluut nooit geen middelen kan gebruiken, dit kan een verslaafde zich haast niet voorstellen aangezien we alleen weten hoe te functioneren onder invloed.
NIEMAND kiest hiervoor... Verslaving is NOOIT een keuze!
Mijn naam is Luuk en ik ben een verslaafde. Inmiddels ben ik 298 dagen clean en ben ik aardig aan het leren hoe het is om nuchter te leven. Eindelijk uit die moeilijke cirkel die ik hierboven probeer te beschrijven gestapt ...
Door mijn verslaving word ik nu gedwongen om mezelf supergoed te leren kennen, om mijn emoties toe te laten en deze te delen met anderen, om eerlijk te zijn. Een zege!
Voor het eerst in mijn leven ben ik trots, echt trots en tevreden. En dit gevoel is zo puur, bereikt zonder middelen! :)
Dankbaar!
