Eénmaal thuis vanuit een kliniek, willen we allemaal weer zo snel mogelijk het 'normale' leven oppakken. Huisje, boompje, beestje en als het enigzins mogelijk is, ook weer snel aan het werk.Echter, dit is niet de realiteit. Al snel merken we, dat het anders gaat. Waarom?? We zijn clean en denken anders,staan anders in de maatschappij, angstig voor andere mensen, wat zullen ze over ons denken. Weten niet hoe we met situaties om moeten gaan die ons beknellen, denken alles te weten en willen maaréén ding, ons doel zo snel mogelijk bereiken. Helaas gaat dat niet, net zoals met ons herstel, zullen we stappen moeten nemen, kleine stapjes vooruit.
Kreeg via mail leuke aanbod als financieel medewerker. Goed betaald, maar er scheelde iets aan. Normaal als ik nog in mijn actieve verslaving zou hebben gezeten zou het niet zo moeilijk zijn om erop in te gaan. € 1650,00 euro voor 30 uur per week thuis aan de computer werken en ook nog eens 5% boven op elke order die je verwerkt. Zeg nou zelf, mooier kan het eigenlijk niet, zeker niet wanneer je al beperkt bent in je doen en laten door een chronische ziekte. Maar nee, ik vond het te mooi om waar te zijn en vertrouwde het niet helemaal. Ben gaan zoeken naar betreffend bedrijf en al gauw had ik diverse blogs gevonden over het bedrijf. Het bedrijf bestaat niet, geeft valse adressen op en blijkt te frauderen op internationaal niveau.
Als verslaafde ben je al wantrouwend naar mensen toe, maar als herstellende verslaafde weet je met je intuïtie dat er iets niet klopt, begeleid door je Hogere Macht, ga je zoeken.
Nu ligt mijn doel überhaupt al ergens anders, daar ik de verslavingszorg in wil. Met het counselors- en coachings diploma al in mijn zak, iets wat wel een doel van mij was, kom ik steeds verder bij mijn doel. Om in de verslavingszorg terecht te komen, moet je minimaal een jaar clean zijn, stapje 2 dus, en dat is dan ook precies waar ik naar toe streef, niet 1 jaar, maar voor altijd. Toen ik mijn herstel weg insloeg heb ik altijd gezegd, geen druppel alcohol komt er meer in dit lichaam en nu 10 maanden verder denk ik er nog hetzelfde over.
Alles heeft een doel, en om dat doel te bereiken moeten we stapjes nemen.
Werken, ja ik wou en wil het graag, maar pas dan als ik zover ben.
