Zucht

Wel daar sta je dan.

Je hond moet vandaag naar de dierenarts voor castratie.

Je denkt, ach doen we gewoon even, voor de hond beter, die krijgt dan meer rust.

Afspraak om 9 uur. Dierenarts legt uit wat er gebeuren gaat en vraagt of ik de hond

goed vast wil houden. Allereerst vraagt die of ik de hond op tafel wil zetten voor de spuit

of gewoon op de grond.

Hier kreeg ik het al moeilijk, 2 eerdere honden moeten laten inslapen, beide bouviers.

De eerste boef, moest ik in laten slapen, daar hij mijn zoon, toen deze 1 jaar was tot

2x toe gebeten had.

De tweede boef, had kanker in zijn staart, eerst laten opereren, maar mocht niet baten.

Kanker was uitgezaaid, dus ook in moeten laten slapen.

Je weet dat je daarna naar huis gaat om dat verdriet weg te drinken.

Maar nu???? Oké je weet de hond komt terug, maar de gevoelens die terug komen als de hond

tussen je vingers door wegglipt, was eng en je bent machteloos.

Op dat moment komt het verdriet van toen omhoog, alleen je drinkt niet meer.

Moest boodschappen doen, maar ben regelrecht naar huis gereden, nadat ik mijn vriendin eerst

even had gebeld, om het te vertellen.

Ik wist als ik nu boodschappen zou gaan doen, dat ik dan drank zou meenemen, en dat is niet de

bedoeling. Eénmaal thuis, een bakkie koffie gevat en ja nu zit ik hier te typen.

De zucht, die ik hierdoor heb, voel ik langzaam weg-ebben, en weet gewoon dat het straks oke is.